Wanneer je aan Engeland denkt zal je (waarschijnlijk) niet meteen denken aan Engelse wijnen. Misschien denk je aan veel regen, oranje mensen en bijvoorbeeld haggis? Mooie landschappen, loch’s en rode dubbeldekkers. Goed, nu spreek ik misschien een beetje voor mijzelf, maar wat nou als ik je vertel dat Engeland als wijnland eigenlijk wél het noemen waard is? Nee, nee, val nu niet van je stoel en hijs je broek maar weer op! Ik zal het even toelichten…
Afgelopen dinsdag – 9 juli 2019 – was het weer zo ver; een bijeenkomst van de wijngilde Commanderie de la Montagne. De laatste voor de zomer alweer.. Maar wat een memorabele proeverij was dit. Engelse wijnen was het thema, gegeven door Margot van Lieshout (check vooral even haar Instagram). Zo druk bezocht heb ik het nog nooit gezien, maar een masterclass over zulke bijzondere wijnen zo dicht bij huis hebben we natuurlijk ook niet vaak!
Engelse wijnen
Geschiedenis van wijn is leuk. Elk land heeft zijn eigen specifieke opgravingen welke blijk geven van vroegere wijnbouw. Die van Engeland, in de Nene-Valley, gaan terug tot de 3de eeuw na Christus! Wie had dat gedacht?
Toch is het pas weer vrij recent, zo ongeveer naar de Tweede wereldoorlog, dat er weer op grote schaal wijn wordt verbouwd in Engeland. Dan vraag je je misschien af hoe ze dat doen? Denk als voorbeeld eens aan Duitsland, bijvoorbeeld de Mosel. Engeland pakt het op een soortgelijke manier aan. Resistente druiven in combinatie met ‘south-facing slopes’ maken prima omstandigheden voor goede wijnen! Veel met de hand in verband met de hellingen (hoewel niet allemaal), in de regio’s South-East, South-West en East-Anglia. Nu heeft Wales ook wijn, maar dat valt dan weer niet onder Engelse wijnen!
Raak vooral niet in de war met Britse wijnen.. Hier kan het concentraat of het vergiste druivensap overal ter wereld vandaan komen.
Maar goed, terug naar Engelse wijnen. ‘Cool Climate’, momenteel 147 wijnhuizen (commercieel), 502 wijngaarden en dat met rond de 1300 mm neerslag en maar 1435 zonuren per jaar! De grond bestaat uit veel kalk, limestone, kimmeridge en de gemiddelde temperatuur in het groeiseizoen lig rond de 12-15 graden celsius.
Engeland maakt voor 85% sparkling en witte wijnen, de rest is rood. Daarnaast hebben ze een erg leuk trucje met betrekking tot het laten groeien van gras tussen de druivenstokken. Wist jij dat gras, wanneer het gemaaid is, water gaat drinken? Ik geloof dat het al begint te dagen.. Veel regen = veel maaien! Zo blijft het water in de grond op een respectabel peil. Daarnaast is het natuurlijk ook handig voor de drassigheid. Maar wat doe je als het een periode erg droog is? Juist! Een oerwoud is er niks bij..
Engelse Champagne
Nog een feitje: Wist jij dat de beginselen van de Champagne zoals wij die kennen is ontstaan in Engeland? Ik had er ooit wel eens van gehoord, maar wist nooit de details hiervan. Christopher Merret, een erg slimme man (natuurkundige en uitvinder) was de eerste die het toevoegen van extra suikers in een fles met wijn documenteerde. En zoals wij misschien wel weten: suikers in een fles met nog een beetje (levend) gist, dus voedsel voor de gistcelletjes, start een tweede fermentatie = bubbels!
Prosecco is erg populair in Engeland, wat maakt dat de bubbels in Engeland erg veel citrus-tonen hebben. Hier houden ze immers van! Dat maakt ze toch iets frisser dan de gemiddelde champagne. Uiteraard mochten wij hier een paar van proeven.
Te weten:
– Debies Greenfields Brut NV; 85% Pinot Noir, 13,5% Chardonnay en 1,5% Pinot Meunier. 18 maanden ‘on the lees’ (gistcellen, sur lie), citrus-tonen en veel verwarring onder de mensen. Champagne of Engels..?
– Bolney Rosé Vintage 2013 Brut; 100% Pinot Noir. Malolactische fermentatie en ook 18 maanden ‘on the lees’. En wat een kleur! Mooi perzik, vrij heftige bubbels en een beetje bitter, maar een mooi eigen karakter. Samen met een lekkere vette, zilte cheddar raakte ik toch een beetje verliefd..
– Debies Cubitt Blanc de Blanc Vintage 2013; 100% Chardonnay en zero dosage. Mijn favoriete bubbels! 40 maanden ‘on the lees’ op hout, veel citrus, vuursteen, toast, boter, steenvruchten en zelfs honing. Hier raak ik nooit op uitgekeken.
En verder?
Uiteraard mochten we nog meer (stille) wijnen proeven. Voor de geïnteresseerden:
– Lynchgate White 2015; Reichensteiner, Schönburger en Würzer. Veel kalk, vuursteen (zoals mijn WSET leraar zei: wet wool) en zelfs een beetje een ziltige geur/smaak. Geen MLF gehad dus echt nog al zijn frisse, citrus, tonen behouden en wat een topper met geitenkaas!
– Litmus Orange Bacchus 2015; 100% Bacchus. Een soort van (maar wel iets anders) ‘Orange Wine’. Een samenwerking van 3 verschillende wijnmakers. 16 maanden schilweking, 9 maanden op oud eiken een een vrij bittere smaak, oxidatief, een beetje bloesem en stevig.
– Litmus White Pinot 2015; 100% Pinot Noir. Ja, ja, jaa! Leuk deze. Heb je wel eens een witte wijn geproefd welke erg veel van een rode weg had? Nou, dan moet je deze eens proeven. Fermentatie op roestvrijstalen vaten, 9 maanden ‘on the lees’ in oud frans eiken. Vanille, framboos en rood fruit. Een klein bittertje maar wel wat zuren die in een witte wijn thuishoren. Favoriet van de avond.
– Denbies Noble Harvest 2015; 100% Botrytis – Ortega. Zoals de naam al zegt is deze wijn gemaakt met druiven aangetast door botrytis; een ‘edele’ schimmel welke kleine gaatjes in de druiven maakt, waardoor het water verdampt. Véél suikers dus. En dat proef je! Wel mooi in balans met de zuren, veel steenvruchten en een topper met blauwschimmels-kaas.
And so it began..
Engelse wijnen zijn leuk, Engelse kazen zijn fijn en Margot is een topper! Ontzettend genoten en ik weet wat ik ga doen, de volgende keer als ik in Engeland ben.
Wist je dat je op de hoogte kan blijven van mijn blogs en aanbiedingen? Schrijf je rechts bovenin snel in voor de nieuwsbrief!
Plaats als eerste een reactie