Negroamaro

Negroamaro, soms bekend als Negro Amaro, is een nog relatief onbekende schat uit Zuid-Italië. Met zijn voetjes stevig in de grond van het kalkrijke Puglia is deze druif een onderschatte en veelal verkeerd ingeschatte druif.

Donkere bittere

Negro Amaro. Je zou misschien denken: donker en bitter. Maar dat is hij niet. Probeer je eens voor te stellen: zwartebessenjam – of bosvruchten – rijp, donker fruit en de smaak van zon in je glas. Dat is hij wél. Hoewel de Negroamaro vooral bekend stond als ingrediënt voor de wijnen met zijn buurman de Primitivo, maakt Negroamaro nu een opkomst als solo-druif, of hoofdingrediënt (hoewel hij dit in de Salice Salentino natuurlijk al was). Negroamaro in the lead! Veelal met een beetje Malvasia Nera en Primitivo erbij, maar wees niet bang om het in zijn eentje tegen te komen. De druif rijpt wat later dan de Primitivo, kan wat steviger zijn in zijn tannines – het wrange gevoel wat je in je mond ervaart, veelal bij het drinken van een rode wijn – en vind je veel in de DOC’s (beschermde oorsprongsbenaming) Salice Salentino, Copertino, Brindisi, Leverano en Squinzano.

De hak van de laars

De Negroamaro vind je in Puglia. Puglia, in andere talen wel een bekend als Apulia, is een zonovergoten, authentieke provincie in het Zuiden van Italië: de hak van de zogenaamde laars die Italië voorstelt. Als je eens een keer gek wilt doen, alle Hollandse principes overboord wilt gooien en een keer verder reist dan het Lago di Garda, wees dan niet bang om helemaal naar de hak door te rijden. Je kijkt je ogen uit en het eten… Je wilt nooit meer wat anders!

Puglia, met Negroamaro als één van de grote slachtoffers, heeft veel werk gehad aan de zogeheten Vine Pull Schemes. Een periode eind jaren ’80, begin jaren ’90 waar grondbezitters financiële voordelen kregen als zij hun wijngaarden deels of volledig opdoekten. Vooral in Zuid-
Frankrijk en Zuid-Italië had dit grote impact. De reden van deze drastische maatregel was het overschot aan wijn in Europa, en het resultaat was dat de aangeplante Negroamaro van 31.00 hectare in 1990 naar 11.460 hectare in 2010 is gegaan. Klinkt misschien zielig voor de Negroamaro, maar dit heeft wel tot hogere kwaliteit geleid!

Hoewel deze situatie tot een vermindering van (slechte kwaliteit) wijnen uit Zuid-Italië heeft geleid, heeft Puglia nog steeds moeite om van zijn imago van ‘bulkwijnen’ af te komen. En dat is jammer. Puglia heeft een fijn, mediterraan klimaat met kalkrijke bodems, waar de Negroamaro, maar ook andere druifjes zoals de Nero di Troia en de eerder genoemde Primitivo zich prima op hun gemak voelen. En hier komen dan écht niet alleen bulkwijnen vandaan. Door de ideale omstandigheden voor wijnbouw en groei van de kennis (en de middelen) van het wijnmaken komen uit de hak van die stijlvolle Italiaanse laars toch echt kwalitatief goede wijnen.

Italiaanse liefde

Dus, wat maakt mij nu zo verliefd op deze mooie variëteit? Is het de aantrekkingskracht van een wat meer onbekende druif, tegenover al die sterke (en veelal Franse) spierbundels? Nee, je zult hem niet veel tegenkomen buiten Puglia, en ja, er zijn inderdaad veel bulkwijnen van gemaakt. Maar de Negroamaro heeft ook een grote aantrekkingskracht van zichzelf; een Italiaanse kanjer. Als hij je eenmaal te pakken heeft laat hij je niet meer los. Rijp, mals, goedgemutst, vrolijk; een bek vol donker fruit en paarse tanden. De smaak van reizen, de smaak van de zon in het glas en een hint van verre oorden met mediterrane maaltijden, grote families en authentieke huisjes – mét knisperende haardvuren. Ja, als je je openstelt voor de Negroamaro kunnen er mooie dingen gebeuren.  

Wist je dat je op de hoogte kan blijven van mijn blogs en aanbiedingen? Schrijf je rechts bovenin snel in voor de nieuwsbrief!